Der Meisterschaft von Zürich is de enige klassieker die Zwitserland rijk was. Dit jaar is de eendagswedstrijd naast de Ronde van Romandië en de Ronde van Zwitserland een van de Zwitserse koersen die deel uitmaken van de Pro Tour.


In de buurt van Zürich worden een paar ronden afgelegd door de heuvels en langs het meer van Zürich. De hoogste heuvel, de Pfannenstiel van 729 meter (een hoogteverschil van zo’n 300 meter) wordt 4 maal beklommen.


De koers van 1910 staat in de boeken al de allereerste Meisterschaft von Zürich. De wielerclub Westfalen-Zürich had een financieel probleem en probeerde met een wedstrijd de schulden kwijt te raken. In een wedstrijd voor amateurs over 50 kilometer is het Paul Suter die er wint. Paul was de 3e uit de wielerfamilie Suter. De jongste van zijn 5 broers was Henri (in Zwitserland bekend als Heiri). Heiri Suter is de man die de GP Suisse, zoals het Kampioenschap ook wel werd genoemd, maarliefst 6x op zijn naam schreef. Hiermee is hij de recordhouder voor deze koers. Het is kenmerkend voor de GP Suisse dat er vrijwel alleen Zwitsers in de begindagen winnen. De bereikbaarheid en/of zwakte van de Meisterschaft is zodanig dat buitenlanders vrijwel niet aan de start verschijnen. Pas na de Tweede Wereldoorlog komt er een kleine internationale doorbraak. De man achter Heiri Suter in de boeken is Paul Egli. Op 17-jarige leeftijd won hij al bij de junioren. Vijf jaar later bij de amateurs waar hij ook Wereldkampioen wordt. Op 22-jarige leeftijd is hij beroepsrenner en rijdt zijn eerste GP Suisse. Hij wint meteen door tegen de jury te zeggen dat hij zijn elleboog iets eerder over de streep stak dan zijn medesprinter, die had gezegd dat hij het niet wist. Hierna wint hij het Kampioenschap nog 2 maal.


Zoals gezegd werd der Meisterschaft na de Tweede Wereldoorlog internationaler. De Italianen Bartali en Coppi domineren. Er is maar 1 man die (aan het elastiek) kan volgen, de Zwitser Kübler. De Italianen sluiten een pact en zo blijven ze vooruit, maar Kübler heeft zelfs bij Bartali naam gemaakt. Andere grote namen die het Kampioenschap van Zürich op hun palmares hebben staan zijn bijvoorbeeld Koblet, Janssen, De Valaeminck, Rooks, Museeuw, Ekimov en Rebellin.


In 1988 verandert de datum van het traditionele mei naar september, waardoor het Meisterschaft de wereldbekerstatus kan behouden. In het midden van de jaren negentig verandert de startplaats naar Basel, waardoor ook het parcours veranderd. Dit geeft grote problemen en als in 1999 DPO de organisatie weer overneemt wordt besloten dat de start en finish weer plaatsvinden op de Bellerive Strasse in Zürich. Dit parcours bestaat nu nog steeds en mogen de renners dit jaar naar alle waarschijnlijkheid weer verrijden.