Het idee om voor de overwinning in Milaan-Sanremo te koersen, leefde nauwelijks in het hoofd van Vincenzo Nibali. Zelfs aan de voet van de Poggio was hij niet bezig met een aanval, laat staan een vlucht naar de eeuwige roem. Hij zou in het defensief koersen voor zijn ploegmaat/sprinter Sonny Colbrelli. Totdat hij een kansje zag?   Wie de poort voor zijn zege opende? Nibali moest nadenken. Ja, die Letse kampioen. Dat wist hij wel. Maar hoe die jonge gast heette? Hij moest het antwoord schuldig blijven. De renner die de sleutel van de koers in handen had, was 23-jarige Krists Neilands. Hij demarreerde halverwege de klim en kreeg een dertigtal meters. Het tekende de complete verrassing die zich op de Poggio afspeelde. De Let vormde een ideale springplank voor de kopman van Bahrain-Merida. Heel even kwam de ?Haai? op adem in het wiel van de grote onbekende. Daarna schakelde hij door en had hij op de top van de Poggio liefst elf seconden voorsprong op de eerste grote groep met alle favorieten. In de technische afdaling richting de bloemenriviera en in de resterende twee vlakke kilometers hield hij heel knap stand.  Realiseer je het al dat je Milaan-Sanremo hebt gewonnen? Nibali: ,,Nee niet echt. Dit is een enorme emotie voor mij. In de aanloop naar de Poggio was ik zeker niet bezig met een aanval. Mijn doel voor de wedstrijd was om mee te springen met een groep van zes tot negen renners op de Cipressa. Op die klim gebeurde echter nauwelijks iets. Vervolgens hoorde ik dat ploegmaat Colbrelli zich goed voelde. Ik sprak richting de Poggio nog Peter Sagan aan. Hij is een goede vriend van me en ik probeerde hem te ontfutselen wat zijn plan was. Ik vroeg hem of hij ging aanvallen of op een spring gokte. Dan kon ik anticiperen voor Sonny. Peter gaf echter geen antwoord. Ik nam me vervolgens voor om op de Poggio diverse aanvalspogingen in dienst van Colbrelli te neutraliseren. Totdat die Letse kampioen in de aanval ging. We pakten twintig meter. Toen ben ik vol doorgegaan.? Wat het een aanval met je hart of met je verstand? Nibali: ,,Allebei. Zoals ik al zei, het plan was niet om aan te vallen. Ik calculeerde heel goed wat er gebeurde en sprong zuinig met mijn krachten om. Ik heb zeker verstandig gereden. De aanval was spontaan. Op dat moment koers je met je hart. En dat hart heeft me zeker ook in mijn solo geholpen.? Wat waren de moeilijkste meters? Nibali: ,,De laatste twee kilometer waren ongelooflijk zwaar. Het leek wel alsof ik niet vooruit kwam en of de streep nooit in zicht kwam. Ik heb een keer omgekeken en wist dat de rest kort zat. Op vijftig meter van de streep keek ik nog eens om. Toen wist ik dat de zege binnen was. Dat was een gelukzalig moment.? De winnaar van drie grote rondes (Tour, Giro en Vuelta) die een monumentale klassieker op zijn naam schrijft. Dat is een daad die in het moderne wielrennen nauwelijks meer voorkomt. Nibali: ,,Ik zie het als een groot compliment dat ik naast het rondewerk ook in de eendagswedstrijden voor de overwinningen kan meestrijden. Vorig seizoen sloot ik af met de zege in de Ronde van Lombardije. Nu open ik het jaar met de winst in Milaan-Sanremo. Dit is eigenlijk een klassieker die niet op mijn lijf is geschreven. Toch ben ik in 2012 hier ook al eens als derde geëindigd. Daar heb ik van geleerd dat ik Milaan-Sanremo alleen solo kan winnen. Rij ik met een groepje weg op de Poggio, dan zit er altijd een man van het kaliber Sagan, Kwiatkowski, Alaphilippe of Gilbert mee. Die zijn altijd rapper dan mij in een sprint. Vandaag koerste ik op de enige manier dat ik Milaan-Sanremo ook kon winnen.? 

---